نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 عضو هیات علمی مؤسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران (مکاتبه‌کننده)
2 عضو هیات علمی مؤسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
3 عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی قزوین، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
4 عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی دزفول، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
5 عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
6 عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
چکیده
در بیشتر خاکهای ایران، برخی عناصر غذایی به علت pH بالای خاکها دارای قابلیت جذب کمی هستند. بنابراین هرگونه راهکار برای مقابله با این مشکل دارای اهمیت است. این پژوهش به منظور بررسی امکان استفاده از گوگرد بنتونیتی به همراه باکتری تیوباسیلوس نئاپولیتانوس در کشت ذرت (رقم سینگل کراس 704 )، در مزارع تحقیقاتی در مشهد، کرمانشاه، قزوین و دزفول در قالب آزمایشات فاکتوریل انجام شد. تیمارها شامل سطوح مختلف گوگرد (شاهد، مصرف 500، 1000 و 2000 کیلوگرم در هکتار) و سطوح مختلف کود سوپر فسفات تریپل (شاهد، 65 و 100 درصد فسفر توصیه شده براساس آزمون خاک) بودند. نتایج نشان داد که اثر گوگرد، فسفر و اثرات متقابل آنها بر وزن تر و خشک ذرت در سطح یک درصد معنیدار بود. سطوح گوگرد در مقایسه با شاهد بهطور معنیداری وزن تر و خشک را افزایش دادند. مصرف 1000 و 2000 کیلوگرم گوگرد در هکتار در یک سطح آماری قرار داشتند، ولی تفاوت آنها با سطح 500 کیلوگرم در هکتار معنیدار بود. همچنین هر سه سطح گوگرد در مقایسه با شاهد، میزان آهن جذب شده در اندام هوایی ذرت را بهطور معنیدار افزایش داده و بین 500 و 1000 کیلوگرم گوگرد در هکتار تفاوت معنیدار نبود. کاربرد 2000 کیلوگرم گوگرد در هکتار بیشترین آهن جذب شده را دارا بوده و با سایر تیمارها تفاوت معنیدار نشان داد. بهترین تیمار از لحاظ عملکرد نهایی در مقایسه با شاهد، در مشهد 61 درصد، در قزوین 8/9 درصد، در کرمانشاه 8/16 درصد و در دزفول 9/17 درصد افزایش نشان داد. افزایش میزان آهن جذب شده در مناطق ذکر شده به‌ترتیب 2 درصد، 43 درصد، 6/16 درصد و 6/22 درصد بود.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Evaluation of Effects of Thiobacillus, Sulfur and Phosphorous on Corn (Zea mays L.) Growth Indices in some Regions of Iran
نویسندگان [English]
- Hossein Besharati 1
- Houshang Khosravi 2
- Mehrzad Mostashari 3
- Kamran Mirzashahi 4
- Jalal Ghaderi 5
- Hamid-Reza Zabihi6 6
چکیده [English]
The availability of some nutrient elements in many soils of Iran is low because of high pH values. Therefore, any strategy for solution of this problem is important. This study carried out to evaluate the possibility of sulfur-bentonite application and Thiobacillus neapolitanous inoculation on corn (Single Cross 704) growth as factorial field experiments in Mashhad, Kermanshah, Qazvin and Dezful regions. The treatments were sulfur (control, 500, 1000 and 2000 kg ha-1) and triple super phosphate (control, 65 and 100% of recommended based on soil testing). The results revealed that sulphur, phosphorous and their interaction increased significantly corn shoot dry and wet weight. The sulfur application compared to control, significantly increased corn wet and dry matter. There was no significant difference between 1000 and 2000 kg S ha-1, but these levels showed significant difference with 500 kg S ha-1. All of the sulfur levels increased significantly the Fe uptake compared to the control, however, no difference observed between 500 and 1000 kg S ha-1, while application of 2000 kg sulfur resulted to the highest Fe uptake. The best treatment increased corn yield by 61, 9.8, 16.8 and 17.9 % in Mashhad, Qazvin, Kermanshah and Dezful respectively. Iron uptake increment at mentioned regions were 2%, 43%, 16.6% and 22.6%, respectively.
)