استفاده تلفیقی از کلات­های شیمیایی در کنار کاشت گیاهان بیش انباشتگر، به عنوان یک روش مؤثر در افزایش کارایی استخراج فلزات سنگین و کمک به اصلاح خاک­های آلوده، متداول است. وتیور به عنوان یک گیاه مقاوم به تنش شوری، خشکی و غلظت بالای فلزات سنگین شناخته شده است. اخیراً استفاده از کلات­های زیست­تخریب­پذیر در پالایش خاک از فلزات سنگین مد نظر پژوهشگران قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف کلاتهای زیست­تخریب­پذیر اتیلن دی آمین دی سوکسینیک اسید (EDDS) و متیل گلایسین دی استیک اسید (MGDA) در چهار سطح (0، 1، 2و 4 میلی­مول در کیلوگرم خاک) بر افزایش میزان استخراج کروم 6 ظرفیتی در چهار سطح آلودگی خاک (.، 100، 200 و 400میلی­گرم در کیلوگرم خاک) توسط گونه وتیور (Chyrsopogon zizanioides L.) انجام شد. استفاده از کلات MGDA با غلظت 4 میلی­مول در غلظت­های 0، 100، 200 و 400 میلی­گرم در کیلوگرم، به ترتیب نسبت جذب کروم ریشه را 62/1، 0/2، 48/1 و 5/2 برابر و در کلات EDDS به­ترتیب 5/1، 7/2، 25/2 و 9/2 برابر نسبت به شاهد افزایش داد. همچنین، استفاده از کلات MGDA با غلظت 4 میلی­مول، به­ترتیب نسبت کروم شاخسار را 08/3، 73/3، 23/3 و 33/2 برابر و در کلات EDDS، به ترتیب 52/2، 97/4، 49/3 و 5/5 برابر نسبت به شاهد افزایش داد. اثر سطوح غلظت کروم خاک و همچنین غلظت کلات­ها بر زیست­توده و خصوصیات رویشی ریشه و شاخسار کاهشی بود، اما کلات EDDSموجب افزایش قطر بوته شد. جمع­بندی نتایج حاصل از بررسی شاخصه­های زیستی BCF و TF نشان داد گیاه وتیور توانمندی خاصی در پالایش خاک­های آلوده به کروم 6 ظرفیتی دارد و کلات EDDS با غلظت 4 میلی­مول در کیلوگرم خاک، سبب تشدید جذب کروم به خصوص در ریشه و افزایش انتقال آن به شاخسار گیاه وتیور می­شود. لذا، این ترکیب به عنوان یک کلات زیست­تخریب­پذیر مناسب در افزایش بازده تثبیت زیستی وتیور در خاک­های آلوده به کرومات معرفی می­شود.